We worden gewekt door de 26 fietsers die naast ons bivakeren en hun leiding. Een leidster komt ons onverwoestbaar vrolijk een halve pan havermout brengen die zij over hebben. Sinds gisteren proberen we al uit te vinden hoe het werkt met deze groepsvakantie. Er zijn gezinnen bij en alles is volledig verzorgd, van ontbijt en avondeten tot en met tenten en zelfs de slaapzakken en fietsen, 26 stuks die op 2 busjes vervoerd worden. Van de vrolijke leidster vernemen we dat 's ochtends iedereen tegelijk vertrekt maar dat de kinderen ergens halverwege opgeplukt worden, een eigen programma krijgen en in de avond weer met hun ouders verenigd worden. In totaal wordt er gefietst van Yellowstone naar Jackson Hole, zo'n 50 mijlen naar het zuiden in de grand Tetons. De leiders en leidsters zetten iedere dag alle tenten op, koken eten, wassen tot laat in de avond af, staan 's ochtends vroeg op om weer omeletten en pannenkoeken te bakken. Ik moet eerlijk bekennen dat mijn eigen baan me leuker lijkt. Tegenover ons op de camping blijkt een echtpaar van middelbare leeftijd uit Goes te staan. Op de een of andere manier vermoeden we al Nederlands, door de vlagen overgewaaide intonatie. Temidden van al deze mensen pakken wij onze spullen in, en proberen het vooral droog te krijgen, en gaan daarna zwemmen. Vervolgens door naar Canyon Village voor informatie en besluiten op grond hiervan om een wandeling langs de north rim van de Yellowstone Canyon te maken, op aanraden van een ranger die genoeg lijkt te hebben van de mensenmassa's in dit park. Eerst lopen we langs de Upper Falls, en daarna de duizelingwekkende Lower Falls:
Kijken uit - of naar de camera - vanaf het Lookout Point.
En zien een paar roofvogels (adelaars?) op hun nest zitten:
De steen is geel, rood en bij de waterval heldergroen bemost door de vochtige lucht en het opspattende water. Het is zoals de ranger had verteld: een rustige wandeling, en op de terugweg lijken we zelfs vrijwel alleen te zijn. Alleen als er een parkeerplaats in de buurt is, is het druk. Op zo'n plek stapt een grote dikke Amerikaan met zijn grote dikke gezin uit een grote dikke truck en schreeuwt me toe lomp toe "What's this?!" Wij komen net uit de rust van het bos, ik ben te verbouwereerd om te antwoorden, maar Alexander is wat meer ad rem en antwoordt "Yellowstone". Op de weg naar de Bay Bridge Campground komen we door Hayden Valley, met een ander groen bijna Engels aandoend landschap waardoorheen een rustige brede Yellowstone stroomt.
Bij Sulphur Caldron suggereren de vele auto's een bezienswaardigheid: er staan 3 grote bisons en 1 bisonkalfje naast de spetterende rokende poelen. Als Rebecca de eerste bison ziet, vraagt ze: "Is dat een neppe?". De vraag is niet zo raar want op de een of andere manier zien de bisons er op deze plek onwerkelijk uit.
Als we Bay Bridge binnenrijden herkent Alexander de camping waar we 9 jaar geleden ook terecht gekomen waren met de open plekken zonder privacy en rokende vuren alom, ook toen was het onze laatste camping in Yellowstone voor we het park verlieten. Het is laat en regen/onweer dreigt. We zetten de tent op, maken eten met rijst volgens de slaapzakmethode en proberen nog een vuur te maken dat niet wil. En dan horen we in het bos wolven huilen en ondanks de lelijke campsite slapen we allemaal lang en goed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten