De kar

De kar heeft mij eerst naar Utrecht Lunetten gebracht, toen de piano, toen mij naar Utrecht Jutfaseweg, en de piano naar Zutphen, toen haalde de kar Alexander op uit Goettingen en bracht hem naar Utrecht Centaurusdreef, daarna bracht de kar ons minus Rebecca naar Utrecht JvR en vanochtend, toen de kar ons allemaal plus Rebecca op moest halen, was de maat vol. We stonden in de startblokken, na een heilzame nacht op een normaal bed in een gevuld huis met dikke koelkast en zachte stoelen, maar helaas: we misten 6 polen aan de ene kant en hadden er 6 teveel aan de andere. En weer was er een buurman die ons redde, getuige de foto, met zijn 7-naar-13 adapter. Uiteindelijk zijn we vierkoppig (opa, Alexander, Jakob en ik) afgetaaid met vrolijk snorrende motor en een leeg karretje erachter, om nog net op tijd in Utrecht aan te komen, waar Marti alweer met plamuurmes klaarstond. Oom Eten, Alibali en Anou op de weg van Groningen naar Den Haag nog even tussenstopten om de puinhopen te bekijken, een balletje te trappen en bij Parkzicht koek en zopie te nuttigen. Zij net terug uit Down Under, wij op weg naar de eeuwige ijsvelden. Maar ze komen langs, op hun snowboard, want Anou kan al bijna de bocht maken. Laatste loodjes, en op de terugweg met volle kar nog de voorlopige laatste brownies van buuv Karen.