Ons bureau stelde vroeger al niet veel voor: in een houten doosje zaten enveloppen, postzegels en e-identifier. In noodgevallen kwamen laptops en printers uit de kast, werd alles op de eetkamertafel gearrangeerd en dan kon een brief geschreven worden. Maar nu, dat op het nippertje nog wetenschappelijke boeken geproduceerd moeten worden, hoewel er bijna geen tafel, lamp of stoel meer in huis is, is het flying office op het laatste overlevende matrasje geland. Tot ochtends om 1 of 2 uur wordt hier elke nacht gewerkt in een roes van slapeloosheid, waar de influisteringen van de mevrouw in de verwarming dan soms oppermachtig worden tussen de schaduwen van verhuisdozen, losgerukte meubels en zwerfsores.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten