een piratenschip in een ondergrondse rivier waar je slangen en ander glibberig groen gedierte kunt bekijken, je kunt op de hoek van zee en de bungeejumpende kinderen een aquamassage nemen en sla je rechtsaf richting Sportschecker dan laat je je tanden witmaken voor het oog van de wereld, 
je kunt een kamer huren in het inpandige hotel, kiezen uit de Egyptische kamer, de Alberta-room, de Romeinen, met peniskoker om op Safari, ingesmeerd met berenvet in een iglo een weeklang, 2 weken, nee 4 weken lang, IEDERE DAG SHOPPEN. De mall is een stolp zonder morgen, middag, avond, zomer, winter, lente of herfst waar het ritme wordt bepaald door lege maag, volle blaas en grote wensen. Last van hooikoorts heb je er ook niet.
Na een kleine zenuwinzinking - Jakob en Rebecca werden deze ochtend geconfronteerd met Jenny, de hond van Sally (collega van het departement en huisbazin) en een mix van beer en wolf, en als gevolg daarvan wilden beide hysterisch tweestemmig krijsende kinderen niet meer de kelder uit - begon Jakob manmoedig aan zijn Engelse test en het ging beter dan we allemaal gedacht hadden. Tellen ging goed, kleuren ook, alleen de vormen die ontbraken in zijn basisvocabulair. We zijn trots op Jakob! Ook zonder vormen kom je best ver in de wereld. Het ESSL, centrum voor Engels als tweede taal, werkt samen met de Edmonton Public Schools en, hoewel we het aanvankelijk een nogal onzinnig idee vonden om Jakob's Engels te beoordelen (onze eigen inschatting was: non-existent), vonden we het achteraf een nuttig bezoek. Ook ik werd geinterviewd en ze maken niet alleen een rapport over Jakob's Engels maar ook over zijn Nederlands, zijn schoolprestaties en gedrag, zijn hobbies, etc. Dat rapport gaat, samen met een advies over wat de beste begeleiding voor Jakob zou zijn, naar de Garneau school en Jakob's lerares. Ook beseften we door het interview dat er ettelijke kinderen hier binnenkomen die geen letter kunnen schrijven, geen enkel woord kennen, amper een boek gezien hebben, en die dus in een veel lastiger positie zitten dan wij.
Daarna ging het naar de Staples voor schoolspullen incl een tissuebox (die heeft ieder kind hier op zijn tafel staan ivm de lopende neuzen in de winter), ziploc bags en potloden, pennen, markers, gummen, lijmen, scharen, meetlatten, zongestuurde rekenmachines (?????), oorpluggen om aan een computer te hangen (????), puntenslijpers, mappen, schriften, plastic hoezen, pennendozen, en alles precies aangegeven in aantallen, kleuren, en inhoud/gewicht. Toen naar de Mountain Equipment Coop voor rugzakken en drinkbekers. Dan naar de mall, happie eten, en graag hadden we deze vliegende vaart erin gehouden maar toen kwam het punt waarop het altijd stokt als je zo'n voetengeschiedenis hebt als ik: het kopen van schoenen. In mijn jeugd was er 1 belangrijke regel en dat was dat je altijd goede schoenen moet hebben. Goede schoenen zijn van stevig leer, binnen en buiten. Als je geen blaren krijgt tijdens het inlopen, zijn de schoenen niet goed. Goede schoenen hebben veters. Goede schoenen hebben een zool met gripvast profiel, en ze zijn gestikt met naald en draad. Gisteren blogde ik zo luchtigjes dat binnenkort de hele familie op sneakers rondloopt, maar toen ik Jakob vanmiddag op een paar sportschoenen zag met knipperende lichtjes in de zolen, ging de knop om. Hoopvol vroeg ik aan de verkoopster hoelang de lichtjes meegingen. "Forever" was het antwoord. Ik zei haar dat dat niet de bedoeling was, en ze stelde voor ze bij aankoop defect te maken. Ondertussen kauwde de voltallige familie op een kauwgombal, die in een grote bol middenin de winkel te wachten stonden om vermalen te worden. Ook Becky rende rond op lichtjes. Ik dacht "als ik dit doe dan herken ik mezelf en mijn kinderen niet meer". Alexander zag er de lol wel van in. Ook zei hij dat ik het toch niet zou zien want het zijn immers de indoor shoes voor op school. Ik dacht "ik ken mijn echtgenoot niet meer". Ik overwoog flexibiteit, ik dacht aan de praktische kanten van de zaak, ik riep mijn veto uit. Kauwgomballen de emmer in en op naar de volgende winkel. Ik zal de verdere details aan de verbeeldingskracht van de lezers overlaten, maar zo rond een uur of 6 hadden we voor Becky een paar adidasjes met roze streepjes en veters en voor Jakob een paar adidassen met klittenband. Of er enig leer inzit, wil ik niet weten, maar hun indoor shoes hebben ze en ze zijn er blij mee.
Hulde aan Johanne die ons deze dag rondgereden, advies gegeven heeft en begeleid heeft (iedereen die het wel eens aangedurfd heeft om met ons een aankoop te doen, weet dat dit geen sincure is, en volgens mij is er ook maar 1 persoon die dat aangedurfd heeft), en daarnaast nog de energie vond om bergen informatie te geven over stad en land. Ook dank aan Sally voor het rustgevende wandelingetje aan het einde van de dag, waarbij kinderen en hond nader tot elkaar kwamen, en we weer gras onder de voeten en een windje door de haren voelden en de wolken, hoog in de lucht, rood zagen kleuren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten