Een klein avontuurtje op een zondagse namiddag

Het blijkt dat de belastingdienst toch ontvangstbevestigingen kan schrijven als ze een bezwaarschrift ontvangt. Nadat een tijdje geleden bepaalde aspecten van 2008 afgehandeld leken te zijn, is men in het archief gedoken en diepte het belastingjaar 2007 op om vervolgens met een onnavolgbaar bedrag te komen dat wij in het zakje van de dienst zouden moeten stoppen. Omdat we over 2008 ons gelijk hadden behaald, werden we niet warm of koud van dit bericht, herdateerden een ouder bezwaarschrift, vervingen en paar bedragen en zonden dat per expresse op naar Heerlen. We zijn gewend aan ba noch boe. Maar nu! Eindelijk dachten we de werkwijze van dit moloch te begrijpen en dan handelt ze weer anders dan verwacht. Wordt vervolgd.


Dit weekend is de herfst in Edmonton aangekomen en het quick daalde zeker 10 graden. Wind dondert over de prairie, takken en bladeren vliegen in het rond. Op zaterdag was er de Great Potato Giveaway, waar we eerst naartoe hadden gewild om 50 pond aardappels uit te graven, maar we waren werkelijk te sloom. Achteraf bleek dat half Edmonton in de file had gestaan, en reeds om 12.30 bezoekers zonder buit terug moest keren. Op zondag was er de Free Admission Day en wij dachten hier dan wel een slaatje uit te slaan door weer eens een bezoekje aan het Royal Alberta Museum te brengen, met nu een expositie over de Hummingbird en de altijd zo leuke Bug Room met levende tarantula's, takken en een hele mooie miljoenpoot. Helaas, aangekomen bleek dit museum nou net niet mee te doen.

Het zat niet helemaal mee, maar het was mooie zondagmiddag en toen we om 5PM het museum uitgeknikkerd werden, besloten we tot een kleine zondagnamiddagwandeling langs de vredige Sasketchewan. Eerst daalden we af naar de rivier.

Toen keken we een beetje uit en de kinderen speelden aan de rand van het water.



Daarna namen we weer een trap omhoog met het plan om via de bovenkant weer terug te lopen. Boven aangekomen, kwamen we eerst door de landelijke en sjieke woonwijk, Glenora, het Wilhelminapark van Edmonton.


Toen bleken we niet zomaar bovenlangs terug te kunnen, want er was een ravijn op ons pad. Niet geheel erop gekleed, maar altijd in voor een avontuur, gleden we deels op de billen weer naar beneden, ons vastgrijpend aan uitstekende wortels.

We kwamen beneden aan bij een fietspad, poetsten de handen af, klopten de kleren uit, liepen tussen de bomen door en kwamen weer op het pad waarnaartoe we helemaal aan het begin afgedaald waren.


En zo zie je maar weer: het avontuur is altijd waar je het het minst verwacht. Ik moest denken aan die andere zondagmiddag, toen we in Utrecht wandelend langs de Kromme Rijn, een waterslang tegenkwamen.