Ketchikan rain IV (Rubber Duck Race)

Op de nacht van 4 op 5 juli zullen we op boot terug naar Prince Rupert stappen, en dus zullen de hele 4de juli doorbrengen met slechts het dak van onze Jeep boven het hoofd. Ach dazalwellukku, dachten we. Iedereen die we gesproken hadden, had al met lichtjes in de ogen verwezen naar het grote volksfeest deze dag. De dag van het jaar. Vluchtig hadden we een blik geworpen op de plaatselijke krant met het programma, en in onze achterhoofden was de onuitgesproken vraag gerezen waar dat grootste feest eigenlijk plaatsvond. Voor ons was het eerste mogelijk interessante programma punt de Rubber Duck Race om 15.00 uur. Maar goed, er waren vast allerlei kraampjes en tentjes waartussen we rond konden slenteren, of anders het zwembad of de bibliotheek, om de tijd dood te slaan. Maar eerst de Deer Mountain Tribal Hatchery and Eagle Center. Buiten regent het.


Er zitten twee grote kale adelaars (bald eagles). We vragen ons af wat ze de hele dag doen, en of ze niet ongelukkig zijn. Later horen we dat ze niet meer kunnen vliegen, en dat ze gered zijn omdat hun vleugels beschadigd zijn door visnetten of te jong te grote vissen proberen te vangen. Als altijd verbazen we ons over het verhaal van de zalm, dat we ook in deze hatchery horen. Hoe eitje en zaadje in een klein zoet watertje bij elkaar komen en de zalmpjes na ca. een jaar uitzwemmen naar de grote diepe oceaan. Na een aantal jaren daar rondgesparteld te hebben, van de vrijheid genoten, hun hormonen hen precies vertellen om te draaien en terug te zwemmen naar precies datzelfde kleine zoete watertje om op die plek de volgende generatie te maken en vervolgens van uitputting te sterven.

Na 1,5 uur staan we weer buiten. Het regent. We zien geen enkel kraampje. We rijden naar de bibliotheek. Deze is dicht, het is een feestdag. We zien het startpunt voor de Rubber Duck Race en besluiten - hoewel R. luid protesteert - dat we geen zin hebben om in de regen naar plastic eendjes te kijken. We rijden naar de highschool, waar het zwembad is: Beter binnen nat dan buiten nat. De regen spettert neer op de lege parkeerplaats. Alles is dicht. Ik rammel aan de deur. Wanhopig zitten we in de auto. R. jammert nog wat over rubber ducks. J. meent iets gelezen te hebben over een kraam met taco's. Wij zijn out of options. Het is rond de middag, en we hebben nog meer dan 12 uur voor ons, een tijd die ons langer lijkt dan de tijd tot onze pensioengerechtigde leeftijd.