Op zondagochtend, na ons derde bezoek aan Melissa's bar waar de serveerster een vader uit Limburg bleek te hebben, zagen we een bevroren waterval als een wit gerafeld lint tegen de berg aangeplakt. Daarna stuitten we op een tiental auto's en mensen in duikerspak. Geloof het of niet: er was een wedstrijd pumpkin carving onder water, bij 3° Celsius. Niet zo makkelijk, want alleen al een uitgeholde pompoen onder water houden is geen sinecure (zie foto).
Het lukte ons ons los te rukken van de gezelligheid bij het pumpkinfestijn (aan de oever stond de grill al klaar), om op pad te gaan voor een wandeling langs Lake Minnewanka, het duistere meer van de geesten, en daarna Johnson Lake. De eekhoorntjes fiepten, de bergschapen graasden, de kinderen keilden steentjes om het frele laagje ijs te breken en wij waren stil en probeerden iets te begrijpen van alles om ons heen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten