Bennef IV - IJs

We gingen op pad naar Johnson Canyon, via de oude weg door Bennef Nesjonal Pa'k (te onderscheiden van Bennef Sitie). Al kronkelend door de bergen en de dennenbossen keek ik uit het autoraampje, zag de mooie bergen en dennenbossen, bedacht hoe heerlijk het was dat het hier zo leeg was en, zo wandelen de gedachten van plek naar plek, realiseerde ik me ineens dat we al 20 minuten geen enkele auto hadden gezien, dat het maandag was en geen vakantie en dus de kans op auto's ook niet zo groot. Ongeveer tegelijk, want bij denken kan dat, bedacht ik dat we de slaapzakken, die we op de heenreis zo voortvarend ingepakt hadden omdat je hier altijd een dekens/proviand/kaars/lamp in de auto moet hebben voor het geval je ergens strandt, in de hotelkamer hadden liggen. Ezelskoppen! Maar de dag was mooi, de motor ronkte alsof ie niet zou stoppen en we wilden graag naar de Canyon. Dus onderdrukten we de paniek en gingen voor het avontuur. Na de laatste kronkel zagen we met een gevoel van opluchting/teleurstelling een flinke parkeerplaats opdoemen, een bord met Johnson Canyon Resort en een fikse bus.





Een bevattelijke wereld van bevroren water in kristalvorm, pegelvorm, plakvorm en knobbelvorm. Naast het pad lag een dode muis. We kwamen uit in een arena van ijs, dichtbij de bodem van de canyon. Inmiddels was er ook beweging in de wereld gekomen. Hoog boven ons drupten de pegels en naast ons vielen brokjes ijs omdat de zon nu warm genoeg was. Later nog naar de Banff Hot Springs, niet zo mooi als Miette waar je van 39 graden naar 18 graden kan springen met zicht op de bergen in de lucht van rotte eieren (zwavel), maar wel lekker warm.