Zeis, bezem, dweil & mattenklopper

Gisteravond hebben we No country for old men (2007). van de gebroeders Coen gekeken. Sindsdien heb ik het gevoel dat op ieder moment de man met de zeis de klopper op de deur - we hebben geen bel - kan laten vallen, of ik, in hybris door Edmonton fietsend, hem tegemoet rijd en dan is er niemand, niemand die me redden kan. Geen grap, geen medelijden, geen redelijk argument, noch des mensen zoon. Brrrrr. Zie hier de trailer. Ondertussen bouwen we hier verder aan onze aardse idylle in het land van de selfmade men, grossierend in overmoed. We vergeten even onze queeste naar de heilige koe, en wanen ons voor de industriële revolutie. Niet alleen heeft de deur een klopper in plaats van een electrische bel, maar we ontberen ook het meest overtollige apparaat van alle, de bladerenblazer. Iedere dag harkt Alexander een uur de voor- en achtertuin aan, nadat hij 's ochtends vogelvoer voor vogeltjes gestrooid heeft. De stofzuiger heeft plaatsgemaakt voor plumeau, bezem, stoffer&blik en dweil (alleen een mattenklopper wordt node gemist en hebben we vooralsnog niet aangetroffen in het assortiment van de Canadian Tire). Maar hoe we ook harken, bezemen en kloppen, als de munt valt, dan valt-ie.