4

En dan, vier jaar geleden, wederom in de ochtend, diende Rebecca na wachten wachten en wachten zich aan. Op het moment dat Rebecca haar allerleerste daglicht zag, wreef Jakob zijn ogen uit. Al snel kon hij zich niet meer herinneren hoe het leven voor Rebecca was. Baby Kaiser, zoals ze de eerste 3 dagen nog heette, had in de laatste 10 extra dagen nog een half kilootje bijgemest. De verloskundige kon niet wachten met Becky aan de haak hangen om te wegen. Meer dan 4 kilo, plezier en tevredenheid. Nu ik Rebecca een klein beetje heb leren kennen, denk ik dat die laatste 10 dagen een duidelijk geval waren van blijven zitten omwille van het doel der doelen, namelijk dwarszitten. Ze lachte ons, onverstoorbaar als altijd, uit daarbinnen. Of was het toch de veiligheid, een soort ... eh ... auto?

Haar eerste zomervakantie was in Wales, waar ze op de leeftijd van 0, gedeeltelijk slapend meedeinend de Cadair Idris beklommen heeft. Met 1 in de Ardeche in de wildernis kamperen. Becky zat 'sochtends een kwartiertje therapeutisch in de de auto, met de deuren dicht. Met 2 de vakantiereis naar Canada, landeren met het vliegtuig terwijl de wind windert. Inmiddels was Becky haar angst voor wuivende bomen, ongelijk terrein en viezigheid (zie foto) kwijtgeraakt. De angst voor dieren en de liefde voor auto's was onverminderd.

Vandaag hebben we daarom een aantal controleerbare dieren in ons huishouden verwelkomd, de Calico Critters of Cloverdale Corners, de hamsterfamilie Hawthorne. Ze hebben zelfs een echt lampje, en schoonmaakmiddel voor de wc (inclusief wc bril met bloemetjesbekleding)! Daarnaast een bijzondermooie Betty Crocker Supermoist Carrotcake, zelf gebakken maar far from scratch. Eroverheen een frosting volgeplakt met jellybeans en mm's. Maar het hoogtepunt was een pizza met 4 (smeltende) kaarsjes.