Zo, daar zijn we, bibberend van angst voor de gevaarlijke bizon. Sommige medereizigers wilden liever in de veiligheid van de Jeep blijven.
De blik is (zo als altijd) wijds, alles lijkt hier vastgevroren in het blauw.
Even naar het strand.
Beetje badderen.
In de oranje-blauwe golven.
Steeds nog geen bizon te zien?
Het is duidelijk dat ze hier ergens moeten zijn. Hm, is dat nu een prairiebizonflaai, of een bosbizonflats?
Zwerven en dwalen.
Een barre tocht in the grand white north. Maar nix. Bizon pleite.
Wij scharrelen tussen bevroren moeras, heuveltjes, berkenbossen en genieten van de zuivere kou. Langzaam wordt het donker. Waar was de Jeep nou eigenlijk? De kompas werkt hier blijkbaar niet meer, door kou, deviatie, electorgyrische krachtvelden. Waar lopen wij?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten