CNTNAP2

Tekst behorende bij foto: "Ik lijk of ik papa ben." Een beetje Engels: "It is yes funny." (Het is WEL grappig). Culinair: "Is dit reactiesaus?" (Terriyaki saus). En dan dit degelijke stuk bewijs tegen het aangeboren taalvermogen: "Denk ik ga ik weg" (Ik denk dat ik weg ga). Desalniettemin was er kortgeleden een breakthrough in het taalgenen-onderzoek. In Oxford is er voor het eerst een link gevonden tussen een gen en een specifieke taalstoornis. Het zogenoemde en desbetreffende CNTNAP2 gen speelt ook weer een rol bij autisme. Hop linguisten, werk aan de winkel! Het bericht in de Financial Times sluit af met het onschuldige, maar wel degelijk verontrustende zinnetje: The researchers are now investigating whether variations in CNTNAP2 contribute to natural variation in linguistic abilities in people. Misschien is Bekka's mutatie van het CNTNAP2 gen ook verantwoordelijk voor het tafereeltje dat ik in de kelder aantrof, achter de "computer"? Het deed me denken aan de film Seven. Terwijl Bekka dit stukje voodoo in elkaar knutselde, hoorden wij Jakob het Canadese volkslied zingen. Dat voegt weer wat substantieels toe aan ons repertoire van Wilhelmus (1 en 7) en God save the Queen - de enige liederen die ik, naast In een groen groen groen groen knollenland en Waar der beuken brede kronen - tot een goed einde kan brengen. Bij de Nationalhymne volgt na een uit volle borst en met geheven hoofd gezonden Einigkeit und Recht und Freiheit meestal een langzaam wegebbend lalalalalalalala.

Even een kleine poll onder de Tseiqami lezers: Hoe staat het met jullie kennis van de verschillende volksliederen?